หลายท่านคงพอทราบกันดีว่าการเรียนปริญญาตรีที่อังกฤษจะใช้เวลา 3 ปี แต่หากจบ High School จากประเทศอื่นๆที่ไม่ใช่ในประเทศอังกฤษเองจะต้องเรียน Foundation Year 1 ปีก่อนที่จะเข้าเรียนปริญญาตรีอีก 3 ปีแล้วจึงจะจบ แต่สำหรับน้องหมิวเรียนจบ High School (Year 13) จากประเทศนิวซีแลนด์แล้วจึงเข้าไปเรียน Undergraduate Pathway กับ ICP Portsmouth ซึ่งจะเทียบเท่ากับ Year 1 (ถ้าคะแนน IELTS ผ่านตามเกณฑ์เรียบร้อยแล้ว) แล้ว Year 2-3 ก็จะเข้าไปเรียนใน University of Portsmouth ตอนนี้น้องหมิวก็เรียนจบกลับมาแล้วเรียบร้อย จึงอยากจะเชิญน้องหมิวมาช่วยแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆทราบว่า ทำไมถึงเลือกที่จะไปเรียนต่อปริญญาตรีที่ประเทศอังกฤษคุณพ่อคุณแม่ตัดสินใจหรือให้เราเลือกเอง

คุณพ่อคุณแม่ให้ลูกตัดสินใจและหาข้อมูลเองโดยที่ท่านก็รับฟังและสนับสนุน ต้องย้อนความไปนิดนึงว่าตอนช่วงที่หมิวเรียนอยู่ ม.5 ที่ไทยคุณพ่อกับคุณแม่คิดว่าอยากจะให้ลูกได้ภาษาและได้เห็นโลกกว้าง เราเลยคุยกันว่าอยากให้ไปเรียนต่างประเทศซักปีนึงแล้วค่อยกลับมาเรียนต่อป.ตรีที่ไทย เพราะคิดว่าการส่งลูกไปแต่ชั้นเล็กหน่อยจะช่วยให้ได้ภาษาจริงๆซึ่งตอนนั้นเลือกไปเรียน Year 12 ที่ประเทศนิวซีแลนด์ เพราะนอกจากภาษาแล้วทางบ้านก็คำนึงถึงเรื่องความปลอดภัยเป็นหลักด้วย พอเรียนไปได้ปีนึงแล้วก็คุยกับคุณพ่อคุณแม่ว่าเหมือนยังไม่ได้อะไรเท่าไหร่จึงตัดสินใจเรียนต่อ Year 13 พอจบกลับเมืองไทยมาก็ถึงคราวต้องตัดสินใจอีกครั้งว่าจะเอาอย่างไรกับมหาลัยดี ซึ่งจริงๆแล้วดูไว้หลายที่ทั้งที่ไทยและต่างประเทศ มีปัจจัยหลายอย่างด้วยทั้งภาษาระบบการเรียนที่ไม่เหมือนกันสิ่งแวดล้อม และที่สำคัญค่าใช้จ่ายในขณะที่มหาวิทยาลัยในไทยที่ดูไว้เป็นอินเตอร์เพราะอยากใช้ภาษาอย่างต่อเนื่องด้วย เพราะกลัวว่าที่ได้ไปเรียนมาจะลืมหมด ส่วนที่ต่างประเทศตอนนั้นก็มองไว้คืออังกฤษกับอเมริกา เพราะอยากจะลองย้ายไปเรียนประเทศในโซนอื่นบ้าง ซึ่งสุดท้ายก็มาลงตัวที่ประเทศอังกฤษและก็ปรึกษาคุณพ่อคุณแม่ซึ่งท่านก็เห็นด้วยที่เลือกไปอังกฤษเพราะชอบตรงที่เรื่องความปลอดภัยที่ถือว่ามีในระดับนึง และเรื่องโอกาสที่จะได้พบเจอกับอะไรที่หลากหลายมากขึ้นทั้งสถานที่ท่องเที่ยวทั้งผู้คนนอกจากนี้ในช่วงปิดเทอมหรือช่วงเรียนจบแล้วก่อนกลับไทยก็จะได้ไปเที่ยวในประเทศต่างๆทางแถบยุโรปด้วย สุดท้ายก็เลยเลือก Undergraduate Pathway ซึ่งถ้าคะแนน IELTS ผ่านตามเกณฑ์เรียบร้อยแล้วจะสามารถเข้า First Year Degree ได้เลยแล้วต่อ Year 2-3 ในมหาวิทยาลัยอีก 2 ปีซึ่งก็เท่ากับว่าเรียน 3 ปีก็จบปริญญาตรีแล้ว

คุณพ่อคุณแม่บางท่านจะเป็นห่วงมากว่าลูกน้อยจะไปใช้ชีวิตคนเดียวต่างแดนอย่างไร จะลำบากมั้ยจะมีสิ่งล่อลวงเยอะทำให้ลูกต้องเสียการเรียนติดเพื่อนหรือเปล่า จะขาดความอบอุ่นที่ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแม่หรือไม่ สุดท้ายเลยคำถามยอดฮิตคือ ลูกยังเด็กเกินไปหรือเปล่าที่จะไปอยู่ด้วยตัวคนเดียวแบบนั้น น้องหมิวคิดว่าอย่างไรบ้างคะ

จริงๆก็บรรลุนิติภาวะแล้วนะคะ ตอนตัดสินใจไปต่อป.ตรีที่อังกฤษก็อายุ 20 แล้วค่ะ อย่างที่บอกว่าอังกฤษก็ถือว่าเป็นประเทศที่มีความปลอดภัยในระดับนึง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเราก็ต้องดูแลตัวเองอยู่ดี การไปใช้ชีวิตคนเดียวที่ต่างประเทศก็ไม่ได้น่ากลัวหรือยากลำบากอะไร เพราะโดยนิสัยส่วนตัวหมิวเป็นคนรักอิสระและชอบอยู่ด้วยตัวเองคนเดียวอยู่แล้ว เรียนรู้ที่จะพึ่งตัวเองก่อนที่จะขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ตอนไปถึงแรกๆที่พักที่เค้าจัดไว้ให้จะเป็นแบบ shared flat ซึ่งเราก็ต้องแชร์ครัวห้องนั่งเล่นกับเพื่อนอีก 5 คนทั้ง flat ก็จะเรียนที่ ICP Portsmouth เหมือนกันหมด เป็นความทรงจำที่ดีมากค่ะ ตอนเช้าก็เดินไปเรียนด้วยกันได้เรียนรู้ที่จะปรับตัวเพื่อการอยู่ร่วมกับเพื่อนๆที่ต่างเชื้อชาติต่างภาษา พอเริ่มเปิดเรียนเราก็เริ่มที่จะมีเพื่อนๆคนอื่นๆอีกที่เรียนห้องเดียวกัน ซึ่งนอกจากการได้ทำความรู้จักเพื่อนใหม่ต่างชาติแล้ว ก็ยังต้องดูแลรับผิดชอบเรื่องอาหาร ได้ทักษะการทำอาหารมาบ้าง ต้องดูแลทำความสะอาดห้องเอง ดูแลซักเสื้อผ้าตัวเอง และที่สำคัญต้องดูแลเรื่องเงินเอง เพราะบ้านคุณพ่อคุณแม่จะส่งเงินมาให้เป็นรายปีแล้วให้เราบริหารจัดการเอง ก็ถือว่าไม่ได้ลำบากแม้ว่าไม่ได้สบายเหมือนอยู่ที่บ้านแต่ก็ทำให้เราโตขึ้นเยอะเลย

ส่วนเรื่องว่าจะขาดความอบอุ่นมั้ย ก็ไม่นะคะเพราะเทคโนโลยีเดี๋ยวนี้ก็ทันสมัยใช้ skype โทรหาที่บ้านก็ฟรี แถมเห็นหน้ากันได้อีก ก็จะโทรคุยกับที่บ้านตลอดหมิวมีพี่น้อง 3 คนอยู่ด้วยกันก็มีทะเลาะกันบ้างตามประสา แต่พอแยกไปเรียนไกลก็จะกลายเป็นว่าคิดถึงกันมากขึ้น ทะเลาะกันน้อยลง ในทางกลับกันคุยและปรึกษากันมากกว่าตอนอยู่ด้วยกันซะอีก พอถึงช่วงปิดเทอมมีโอกาสก็บินกลับมาเยี่ยมที่บ้านบ้าง